Historia Parafii
Kościół parafialny rzymskokatolicki p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa został zbudowany w latach 1845–1847 jako zbór ewangelicko–unijny i jest obecnie najstarszym obiektem murowanym w mieście. Usytuowany został na osi północ – południe, zwrócony wejściem ku północy.
Budowa świątyni, rozpoczęta w 1845 roku….
Był więc to kościół murowany, z czerwonej cegły, wewnątrz otynkowany. Wzniesiony na rzucie krzyża, z wydzielonym, płytkim prezbiterium, po bokach którego zlokalizowane są przybudówki, i z wieżą od frontu. Okna zamknięte półkoliście. W narożach lizeny przechodzące w sterczyny. Okna w obramieniach z uskokami, w transepcie w dwóch strefach. Wewnątrz stropy belkowane, neogotyckie, z ozdobnymi zwisami i zastrzałami. Dookoła balkony drewniane, białe, ze złoceniami. Szczyty budowli trójkątne, dachy dwuspadowe, kryte dachówką. Wieża podzielona gzymsami na trzy kondygnacje: w dolnej portal trójuskokowy, w średniej okienka zamknięte półkoliście i fryz z czteroliści, najwyższa z parzystymi oknami, ponad którymi gzyms arkadowy. Dach namiotowy przechodzący w ośmioboczną iglicę, kryty łupkiem. Od strony północnej kute ogrodzenie, a na osi wejścia brama z ozdobną kratą oraz bocznymi furtami, pochodzące z czasów budowy świątyni.
W roku 1945, pismem Starosty Powiatowego z dnia 17 lutego i uchwałą Miejskiej Rady Narodowej z dnia 25 lutego, kościół został przekazany parafii rzymsko-katolickiej w Solcu Kujawskim. Zarządzeniem Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie do poświęcenia nowo przejętego kościoła został oddelegowany ówczesny administrator soleckiej parafii – ks. prof. Hanelt. Po odpowiednich adaptacjach i przebudowie ołtarza, w którym umieszczono tabernakulum i portatyw z relikwiami ze starego ołtarza Serca Jezusowego z kościoła p.w. św. Stanisława, dnia 28 października 1945 roku – w święto Chrystusa Króla – odbyło się poświęcenie kościoła Najświętszemu Sercu Jezusa przy udziale miejscowych władz i licznego tłumu obywateli miasta. Od tego momentu kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa służył jako kościół pomocniczy.
10 października 1966 roku – dekretem Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie – kościół został wyłączony z parafii św. Stanisława jako kościół rektorski, z jednoczesnym ustanowieniem odrębnej parafii, jednakże ta decyzja nie została zatwierdzona przez władze wojewódzkie. Pierwszym rektorem mianowany został ks. dr Zdzisław Lipiński, a pierwszym wikariuszem ks. Henryk Młotkowski.
Od 1 lipca 1968 roku rektorem mianowany zostaje ks. Tadeusz Zabłocki…
Dnia 7 października 1976 roku, dekretem Arcybiskupa Metropolity Gnieźnieńskiego i Warszawskiego, Prymasa Polski Stefana kardynała Wyszyńskiego, z kościoła rektorskiego została erygowana nowa parafia – tym razem już bez sprzeciwu władz wojewódzkich i centralnych. W aktach prawno–publicznych, zarówno kościelnych jak i państwowych, parafia używa nazwy: Kościół Parafialny Rzymskokatolicki pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim. Mocą tegoż dekretu parafia jest odtąd osobą prawną.
Proboszczowie i Rektorzy
1966 – 1968 ks. dr Zdzisław Lipiński (rektor)
1968 – 2007 ks. kan. Tadeusz Zabłocki (rektor, a od 1976 proboszcz)
2007 – 2010 ks. dr Roman Kneblewski
2010 – 2022 ks. Marek Kostecki
2022 – 2023 ks. Jarosław Czuliński
2023 – ks. Paweł Polcyn
Wikariusze
1968 – 1971 ks. Edward Wosik
1971 – 1972 ks. Jerzy Nowak
1972 – 1975 ks. Grzegorz Rosiński
1975 – 1976 ks. Józef Warczak
1976 – 1977 ks. Józef Adamów
1977 – 1979 ks. Władysław Stefański
1979 – 1981 ks. Roman Siuchniński
1981 – 1982 ks. Krzysztof Opioła
1982 – 1983 ks. Bogdan Mac
1983 – 1984 ks. Bernard Kowalski
1984 – 1985 ks. Zenon Niemczyk
1985 – 1986 ks. Jacek Felcyn
1986 – 1987 ks. Jerzy Poznań
1987 – 1991 ks. Sławomir Jessa
1991 – 1994 ks. Grzegorz Grobelny
1994 – 1995 ks. Waldemar Biniecki
1995 – 1998 ks. Marek Siwka
1998 – 2000 ks. Leszek Paszkiewicz
2000 – 2002 ks. Maciej Chmielewski
2002 – 2006 ks. Jacek Salwa
2006 – 2010 ks. Maciej Musiał
2010 – 2012 ks. Michał Polerowicz
2012 – 2017 ks. Łukasz Boruch
2017 – 2018 ks. Marcin Kucharczyk
2018 – 2020 ks. Maciej Biegun
2020 – 2021 ks. Michał Zawartowski
Kapłani pochodzący z parafii
Synowie naszej parafii wyświęceni na kapłanów (w nawiasie rok święceń):
ks. Franciszek Nowakowski (1972)
ks. Marek Pyc (1981)
ks. Mieczysław Sprengel (1986)
ks. Krzysztof Rutkowski (1990)
ks. Waldemar Szczerbiński (1990)
ks. Marek Żurawski (1990)
ks. Janusz Sulżycki (1992)
ks. Zbigniew Plewa (1993)
ks. Piotr Wandachowicz (1993)
ks. Tomasz Kalociński (1994)
ks. Dariusz Sobczak (1997)
ks. Igor Wichrowski (2019)
Siostry Służebniczki Dębickie w Solcu Kujawskim
Krótki zarys powstania Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek BDNP założone zostało w XIX wieku przez bł. Edmunda Bojanowskiego. Ten pochodzący z Wielkopolski szlachcic, przebywając wśród ludu wiejskiego, zetknął się z ogromną nędzą zarówno materialną jak i moralną. Dobrze poznał warunki rozwoju chłopskich dzieci. Chciał uchronić przed zniszczeniem wartości, które bardzo cenił w polskim ludzie – prostotę, szczerość, prawdę, a szczególnie pobożność. Rozumiejąc jak wielkim skarbem dla Kościoła i Narodu jest dziecko, szukał sposobu ochronienia go przed złem moralnym. Dla dzieci wiejskich organizował tzw. ochronki określając jasno i szczegółowo ich organizację oraz misję prowadzonej w nich działalności opiekuńczo – wychowawczej. Do pracy z dziećmi zaprosił dziewczęta wiejskie. Swoją służbę rozpoczęły 3 V 1850 r. w Podrzeczu. Tę datę uważa się za początek Zgromadzenia Sióstr Służebniczek.
Od tego czasu, zgodnie z poleceniem Założyciela, siostry prowadzą ochronki, zajmują się chorymi i ubogimi. Ochronka według Edmunda Bojanowskiego miała być miejscem pobytu dla dzieci, które pozostawione były bez opieki rodziców zmuszonych do pracy poza domem; miała wychowywać i ochroniać, zachowując rodzinne obyczaje i tradycje narodowe.
Koncepcja pedagogiczna bł. E. Bojanowskiego realizowana jest do dnia dzisiejszego w ochronkach, które są formą edukacji przedszkolnej. Znalazła ona wyraz w programie wychowania przedszkolnego, opracowanego przez zespół Sióstr Służebniczek. Program ten zgodny jest z nową podstawą programową wychowania przedszkolnego.
Historia pobytu Sióstr Służebniczek BDNP w Solcu Kujawskim
Do Solca Kujawskiego Siostry Służebniczki przybyły 2 VII 1923 r. na prośbę Ks. Kard. Edmunda Dalbora, metropolity poznańskiego, który zwrócił się do Zgromadzenia z prośbą, żeby objęło ochronkę po diakonisach protestanckich. Pierwszymi siostrami, które zamieszkały w domu przy ul. 29 listopada były: s. M. Aniceta Brychcy – przełożona, s. M. Aurelia Skóra i s. M. Achilleja Mazur.
Siostry oprócz opieki nad dziećmi zajmowały się chorymi na terenie parafii oraz pracą w kościele. Do roku 1939 w Solcu przebywały przeważnie trzy siostry. 5 X 1939 r. władze okupacyjne usunęły siostry z Solca Kujawskiego. Do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym siostry powróciły dopiero 15 VIII 1947 r., jednak nie na długo, bo już w 1949 r., z powodu przesiedlenia do domu przy ul. 23 Stycznia, gdzie panowały trudne warunki (bardzo ograniczony metraż w pomieszczeniach czynszowych, wydzierżawionych przez władze miejskie) musiały zrezygnować z prowadzenia przedszkola.
W latach pięćdziesiątych siostry posługiwały w zakrystii, katechizowały w szkole podstawowej i opiekowały się chorymi. 14 X 1986 r. Zgromadzenie zakupiło dom przy ul. Bohaterów Września 11, gdzie siostry zamieszkały. Wymagał on kapitalnego remontu. 26 V 1988 r. rozpoczęły się pierwsze wykopy pod nową część domu, gdzie miała mieścić się ochronka. W tym trudnym czasie, w podejmowanych pracach, siostry w sposób bezinteresowny wspierało wiele ludzi dobrej woli z Solca Kujawskiego i okolic. Dzięki nim 15 IX 1989 r. nastąpiło otwarcie i poświęcenie ochronki. Poprzedziła je Msza święta celebrowana przez Ks. Kanonika Tadeusza Zabłockiego w domowej kaplicy sióstr w intencji wszystkich Ofiarodawców. W Eucharystii wziął również udział ówczesny Burmistrz Miasta Pan Antoni Nawrocki. Pierwszą ochroniarką pracującą z dziećmi w Solcu Kujawskim była s. M. Teresilla Gorczyca. Obecnie w Solcu Kujawskim przebywa 6 sióstr: w ochronce – 3 siostry, w katechizacji – 1 siostra, w zakrystii – 1 siostra oraz siostra seniorka, która wspiera naszą pracę apostolską przede wszystkim modlitwą.
Siostry w swoim domu zakonnym nadal prowadzą ochronkę, która ma status przedszkola niepublicznego. Jest ona prowadzona jest w duchu bł. Edmunda Bojanowskiego – Założyciela Zgromadzenia. Liczba dzieci i zapotrzebowanie społeczne na prowadzenie ochronki ciągle wzrasta. Dlatego Zgromadzenie, chcąc być wierne idei Założyciela, staje przed faktem rozbudowy bazy lokalowej ochronki. Będzie to dla Zgromadzenia trudne od strony finansowej, ale ufamy, że Opatrzność Boża, na którą bardzo liczył bł. Edmund Bojanowski, przyśle dobrych ludzi, którzy będą wsparciem duchowym i materialnym w tym pięknym dziele.
Kontakt do sióstr:
Kliknij aby odwiedzieć strone internetową Sióstr Służebniczek.
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej, Dom Zakonny
86-050 SOLEC KUJAWSKI
ul. Bohaterów Września 11
tel. 52 387 18 90
Konto bankowe: 21 2030 0045 1110 0000 0214 9150
Opracowała s. M. Małgorzata Kaput, służebniczka BDNP
